zondag 1 juni 2014

Dag 9

Daar zijn we weer! Op een camping in Åmål, wat je uitspreekt als Omol. Vanmorgen alles nog een beetje na gedroogd, laat weg dus. Op advies van Mirjam een andere route gekozen. Ik heb de Garmin nu ingesteld op wandelen  en dat lijkt tot nu toe erg goed te gaan. Tussendoor bosweggetje van de camping naar een verharde lokale weg. Schitterend fietsen! Onderweg slecht ik de 1000 km. Dat had volgens plan gisteren zullen gebeuren... Ik geniet zo volop, tot ik een bord tegenkom... 21%... Met de racefiets schitterend, maar of ik dit gevaarte boven krijg? Doorfietsen maar. De steile stukken komen, maar de hellingen zijn hier gelukkig niet lang. Vraag niet hoe, maar ik kom overal fietsend boven! Als ik even later een appeltje heb gepakt en de weg weer wil opdraaien komen er twee mensen  aan fietsen. Ik wacht even op ze, verlegen om een babbeltje. Het zijn agneta en måj uit Åmål. Gezellig babbelend fietsen we gedrieën verder, zij weten leukere wegen dan ik. Alleen gaat het nogal eens over grindwegen, waar ik met mijn bepakte fiets en wegbanden niet heel blij van wordt. Måj brengt mij tot de camping. Daar is geen personeel meer, maar er hangt een mededeling: zoek maar een plekje en reken morgen af. Dat is o.k, maar ik wil ook nog douchen, en de deuren zijn alleen met een code te openen. Toch maar een plekje zoeken. Ik zie een mooi plekje naast een noorse camper. Ik vraag vriendelijk of ze er bezwaar tegen hebben als ik daar mijn tent op zet. Dat hebben de noren niet. Maar van tent op zetten komt het even nog niet. Ze hebben eten over, en kunnen de honger misschien uit mijn ogen aflezen. Voor ik het weet zit ik achter een groot bord heerlijke spaghetti. Super! De ravioli schuift weer een dag door. Ik kijk weer uit over het zelfde meer als gisteren, eigenlijk niets opgeschoten dus. Lekker gedoucht. Dat gaat hier met een munt automaat, de grap is dat 'ie het ook doet als je er niks in gooit. De code had ik van de buurman. Nu zit ik in de keuken bij het stopcontact, batterijen en telefoon laden. Buiten staat een fris windje. Vandaag iets meer dan 100 km. gefietst, mijn dag achterstand is een feit. Ik maak me er niet heel druk over. Ik ben lekker opgeschoten, en ben bang dat de noordkaap net iets te ver zal zijn in dit tijdsbestek. Nog steeds veel last van m'n linker bil, daar zitten nu in plaats van één grote meerdere bultjes bij elkaar. Ook mijn rug speelt soms op. Ik ga dus niets forceren, zie wel waar het schip strandt.

3 opmerkingen: