Dag 15

Maar ik begin nog even met de avond van dag 14. De Stuga's op de camping zijn verhuurd aan oekrainse gastarbeiders. Die zijn er in grote getale. Ik heb niets tegen ze, ze zijn vriendelijk en voor zover ik weet eerlijk. Maar er hangt een ander sfeertje dan op de andere campings die voor 3/4 leeg staan, voor 1/4 gevuld met pensionado's met camper of caravan, en dan nog die ene sukkel met z'n fiets en z'n tentje. Deze camping heeft een prachtige grote gemeenschappelijke ruimte waar je aan een tafel kunt zitten in de buurt van een stopcontact. Maar die zit vol met oekraieners. Ook de keuken hebben ze geannexeert. Er worden broden gebakken en van alles en nog wat bereid. De t.v. staat hard aan maar er kijkt niemand naar. Allemaal blikken bier op de tafels. Het verslag van gisteren typ ik dus gauw in een hoekje in de keuken, dan naar de tent. Praatje maken met de buren. Leuk jong stel met baby van nog geen jaar uit Duitsland. Ze hebben in het verleden veel avontuurlijke vakanties in Zweden en Noorwegen gehad. Soms wekenlang met kaart en kompas zonder iemand tegen te komen. Nu doen ze met de kleine rustiger aan. Verplaatsen met de auto en maken uitstapjes. Vandaag hebben ze een erg afgelegen boerderij bezocht die niet per auto is te bereiken. Alles gaat daar nog net zo als 100 jaar geleden. Ze hebben er van genoten, maar zijn op de terugweg naar de auto..... verdwaald! Hebben zonder eten en drinken uren gelopen zonder te weten waar ze zaten. Geen kaart, geen kompas. Nu ik hier zo rond fiets begrijp ik dat dit echt, zeker voor de baby, levens gevaarlijk is. Na dit verhaal kruip ik in m'n slaapzak. Ik heb moeite om in slaap te vallen, last van m'n maag. De spaghetti met ballen was lekker maar te veel. Als ik slaap slaap ik goed. Totdat m'n telefoon weer roept. Het gaat net zoals de dag hier voor, inclusief fietssleutel.... Het ging een dikke week goed, nu ga ik toch een ander plekje zoeken. Weer om 8.00 precies fiets ik weg. En het gaat lekker, de kilometers komen relatief makkelijk. Ik zit stiekem te denken om de etappe van morgen er vast bij te pakken, die is niet zo lang. Om 12.00 de inmiddels bekende kliederpartij. 3 broodjes naar binnen gewerkt, schrik ik op van gerommel. Onweer! Ik kijk naar de lucht, ziet er niet best uit... Eerst maar eens make  dat we in Äsarna komen voor we aan doorfietsen gaan denken. Ik spring gauw op de fiets en trap verder. Even later komt me een auto met caravan voorbij met nederlands kenteken. Ik zie ze in de verte op een parkeerplaats stoppen. Ik stop rechts naast ze. De deur van de caravan gaat ope . Koffie?!? Joop en Anja van eergisteren! Zagen me fietsen, herkenden me en stoppen om me te verwennen met een heerlijke bak koffie! Asjemenou! Ze maken ook nog even een filmpje van me, fietsend, kijken of ik dat ook nog op de blog krijg. Dan weer gauw verder. Zoals verwacht gaat het niet lang goed. Vette druppels. Regenpak aan. Droog. Zweterige pak weer uit. Regen. Pak aan. Zo gaat het door tot bij Åsarna. Boodschapjes bij het tankstation. Dan naar de camping. Is niet duur hier, maar ook redelijk eenvoudig. Wel een groot restaurant er bij. En ik sta weer aan het spoor... Tussen de buien door tent opzetten. Appen met Mirjam. Ze nodigt me uit om uit eten te gaan. Graag, jammer dat ze er niet bij is. Voor 85 kronen buffet, onbeperkt eten, frisdrank en koffie. Niet duur! Ook niet heel bijzonder lekker, maar goed te eten. Als er meer uitgehongerde fietsers langs gaan komen gooien ze de prijzen omhoog, kan anders niet meer uit! Na het eten slaapplek in orde maken, dan naar de keuken, batterijen en telefoon opladen en bloggen. Zo zit ik hier nu op het aanrecht, een zitmeubel is er niet. Na drie minuten gaat het licht uit, moet ik naar de deur, knop in drukken. Blijf ik in beweging. Het lijkt buiten droger te worden. Ik ga zo lekker slapen, iedereen welterusten. Tot morgen!

Ps. vandaag helaas geen plaatjes. Is wel een filmpje, krijg ik niet mee gestuurd.