Wederom moet ik wellicht na de titel mensen teleurstellen. smeuïg wordt het pas als ik na dit avontuur thuisgekomen mijn lieve vrouw weer in de armen sluit. Maar dan is deze blog inmiddels af en gestopt. Het slippertje waar ik in de titel op doel is mijn badslippertje. Die was er ineens niet meer. Ik denk door alle gehots en geknots over de zweedse gravel wegen. Nu heb ik er nog één. Omdat ik daar niets aan heb gaat 'ie ook maar weg. Om de oorzaak die ik nu ga beschrijven maak ik deze aflevering een dag te laat. Ik herinner mij ook niet alles meer precies. Ik heb door fantastisch landschap gefietst. Toen ik geen water meer had bij een eenzaam huis gevraagd. De vrouw sprak gebrekkig engels. Ze had wel water, maar dat was niet goed. Er zat ijzer in. Ik vroeg of ik het kon drinken, dat was geen probleem. Dus de bidons maar laten vullen, ijzer is voor mij alleen maar goed. Aangekomen op de camping blijkt mijn overbuurman een fietser te zijn. Kennis gemaakt met Rob uit Australië. Een man van 67 jr, gezellige vent. Vertelt meteen dat 'ie in het stadje een leuk eettentje heeft ontdekt, of we samen daar gaan eten. Dat vind ik een goed plan, het blik ravioli kan nog wel een dag wachten. Gauw tent opzetten en douchen. Dan gezellig eten. Rob is een avontuurlijke vent, heeft veel aparte baantjes gehad en uitzonderlijke dingen gedaan. Op de camping praten we nog verder. Dan is het zomaar 22.30 geweest. Echt donker wordt het hier al niet meer, dus dat gaat gemakkelijk. Dan maar gauw in de tent, morgen wacht me een zware dag.
Hee Wout, wat ontmoet je toch leuke mensen! Geniet ervan! Ben benieuwd hoe het vandaag is gegaan!
BeantwoordenVerwijderen