Dag 34 De thuisreis.

Op tijd loopt 't wekkertje weer eens af. Het is koud, maar ik heb goed
geslapen. Meteen aan het werk. Slaapzak opruimen, matje er achteraan.
Schoenen aan, toilet, tentje afbreken, fiets oppakken. Het is een
routine die er nog goed in zit. Ontbijt bij de receptie. Uitchecken en
wegwezen. Precies om 9.00 doet Magne de deur van z'n outdoorshop open en
kom ik ook aanfietsen. Met doos en bepakte fiets naar de busstop 300
meter verderop. Valt niet mee, gelukkig hoef ik zo niet naar het
vliegveld. De bus rijdt ieder half uur, maar blijkbaar is er net eentje
weg want ik moet er wel een half uur staan. Gelukkig is het droog, maar
niet warm. Dan komt de bus. Ze rijden met grote bussen en kleine busjes,
ik tref het want het is een grote. Fiets, tassen en doos gaan achter het
bagageluik onder in de bus. De bus rijdt wel door de tunnel onder Tromsø
door. En dan kijk ik m'n ogen uit. Het is niet een tunnel, maar een heel
stelsel van tunnels wat er in die heuvel ligt. Compleet met rotondes en
afslagen! Bij het vliegveld wordt ik gedropt met mijn spullen. Tassen
weer op de fiets en dan met doos en al de grote hal in. Een vriendelijke
dame ziet me met de spullen stuntelen en brengt voor mij de doos naar
binnen. Dan moet de fiets in de doos. In Noorwegen hebben ze alleen 26"
fietsen. Daarom had Magne geen passende doos voor mijn fiets. Hij had
wel een tandemdoos, en we dachten dat de fiets er in zou gaan als ik
eerst het voorwiel verwijder. Het gaat net, maar ook het zadel moet er
af en de achterband moet helemaal leeg. Dan schiet er voor nogal wat
ruimte over omdat een tandem wat langer is. Ik vul die ruimte op met
mijn voortassen om schuiven te voorkomen. Ben ik die ook vast kwijt.
Heel veel plakband er omheen. Dan de rest van de tassen in een grote tas
die daarvoor is bedoelt. Dan heb ik geluk dat de voortassen al bij de
fiets in de doos zitten, die had ik hier nooit meer bij in gekregen. De
bagage inchecken. Ze schrikken nogal van mijn tandemdoos. Er worden twee
man opgetrommeld om hem op te halen. Bij de paspoort controle wordt mijn
stuurtas er uit gepikt. Het duurt even voordat er een gehandschoende
meneer beleefd vraagt of hij er in mag kijken. Van mij mag hij. Maar
eerst vraagt hij mij of ik weet wat het is. Ik weet van niks. Dan vraagt
'ie mij "is it a pocketknife?" Ach, stom van me. Die zit al 3200 km. in
mijn stuurtas. Een keer gebruikt om een blik mee open te maken. Hoe die
Zwitserse officieren dat doen weet ik niet, maar mij lukte het met dat
ding niet. Ik veronderstel dat ik dat ding niet mee mag nemen en neem er
in gedachten al afscheid van. Dan wordt het lemmet opgemeten en valt 'ie
net binnen de norm, hij mag mee. Weer een meevaller. We vliegen naar
Stockholm. Het zijn maar korte vluchten, toch duurt het me allemaal te
lang. Wat nog wel grappig is; in Tromsø leek het mij dat er erg veel
over seks werd gesproken. En dat allemaal zonder opwinding door keurige
mensen. Die spraken dan in het Zweeds of Noors, maar iedere keer hoorde
ik het woord "seks" vallen. De dame links naast mij in het vliegtuig
helpt me uit de droom. Zij is professioneel saxofoniste. Dit jaar is het
200e geboortejaar van de uitvinder van de saxofoon. Daarom was er de
afgelopen dagen een saxofoonfestival in Tromsø waar vele saxofonisten op
afkwamen en erg veel concerten zijn gegeven. De mensen hadden het dus
niet over seks maar over een, of hun, "sax". In Stockholm stap ik over.
Dan naar Schiphol. Onderweg naar de bagageafhandeling gaat m'n telefoon
al. Het is Mirjam. Blij haar te horen! en dan zie ik haar ook al, met
Laura, Ruben, Gerrit, Jeannette en Pa. Wat een ontvangst! Maar er zit
nog een glaswand tussen. Ik moet eerst mijn bagage hebben en daarvoor
twee banden in de gaten houden. Het zijn de twee verst van elkaar
verwijderde banden dus ik sjouw wat heen en weer. Uiteindelijk heb ik
mijn spullen en sleep ze naar de aankomsthal. Heerlijk om weer bij mijn
geliefden te zijn! De fiets wordt van de doos ontdaan en rijklaar
gemaakt. De tassen er weer op en Gerrit neemt de doos mee. We gaan naar
Veenendaal, patat eten. Gezellig! Dan leveren we Pa af in Wekerom bij
Ma. Ik wou ma graag zien, ze had het zo moeilijk toen ik wegging.
Lekkere koffie gedronken, dan echt naar huis. Het is al donker. Dat heb
ik lang niet gezien! Na middernacht komen we thuis. Wat een verrassing!
Spandoek, slingers, ballonnen, abraham... Morgen verder kijken, nu
douchen en slapen. We zijn weer thuis! vier en een halve week weg
geweest. 3200 km. gefietst. Vier en een halve kilo lichter. Nu zien dat
ik 't er weer bij krijg.

Dag 33

Het was koud vannacht! E  dan kan ik merken dat ik weinig gedaan heb. Als je een dag hebt gefietst val je ondanks kou wel in slaap. Nu niet dus. Slecht geslapen. Aan de overkant van het riviertje wordt gebarbecueed . Erg beschaafd, ze maken weinig lawaai. Totdat er een luid geplons en geschreeuw klinkt. Er ligt er een in het water. Met de kleren aan zie ik als ik me uit de zlaapzak en tent heb geworsteld. Maar dan staat hij ook al weer druipend op de kant. Het is een smeltwatetriviertje van net boven 0℃. Lijkt me geen pretje. Het is weer gauw rustig en ik probeer kleumend in slaap te komen. Dat lukt gedeeltelijk. Niet te laat uit bed, alvast een beetje wennen voor morgen. Dan moeten we weer gewoon vroeg op. Ontbijt in de kantine. Is wat duurder maar ik ben alles aan het opeten om morgen zo licht mogelijk richting vliegveld te gaan. Dan rustig richting centrum. Bij Magne van Tromsø outdoor langs voor de doos. En of hij een oplossing weet voor mijn vervoersprobleem. Die weet hij. Een paar honderd meter verderop voor een hotel stopt de airportshuttle. Die gaat mij met fiets, bepakking en doos naar het vliegveld brengen. De doos met een hoop folie en bobbeltjesplastic en folie worden klaargezet, ik kan ze de volgende morgen om 9.00 oppikken. Dan wat kleinigheidjes inslaan voor de mensen thuis. De ijskathedraal bekijken. Op zich wel mooi maar naar mijn smaak wat erg modern. Een organist zit mooi te spelen, is aan het oefenen voor het concert van vanavond. Hij maakt plaats voor een organiste. Wat die speelt is ook mijn smaak niet. Of ze een hoge hoed vol met akkoorden heeft waar ze naar hartelust met willekeur in zit te grabbelen. Terug naar de camping. Ik heb nog aardig wat colemanfuel over. Daar maak ik twee engelse fietsers blij mee. In de brander zit nog genoeg om de laatste maaltijd te koken wat ik meteen doe. Dan kan de fles en brander uitwasemen, als ze op het vliegveld een spoortje van benzine ruiken ben ik de sigaar. Het koken lukt precies, halverwege de koffie houdt de brander er met een grote gele steekvlam mee op. Geen koffie en m'n esspressomaker zwart van het roet. Er zijn ergere dingen. Afwassen en spullen in orde maken voor vertrek morgen. Blog van gisteren maken. Rondhangen en links en rechts wat praatjes maken. Het wordt komende nacht nog kouder dan afgelopen nacht! Laatste jam op knäckebröd smeren. Ik heb nog een heel pak over. Twee poolse fietsers zijn er erg blij mee. Laatste douche hier. En laatste blog onderweg schrijven. De allerlaatste schrijf ik thuis. Morgen! Eigen douche, eigen bed. Lekker weer. En weer bij Mirjam, Laura en Ruben! Kan haast niet wachten! Nog één nachtje kleumen. 3℃.....

Dag 32

Zoals ik onderweg moeite had om de fiets planning vast te houden, zo lukt het me maar niet om "bij te geraken" met m'n blog. Het zijn een paar vreemde dagen nu zo in Tromsø. Eigenlijk bevalt dit toeristje spelen me ook wel. Maar het is of nu ineens alle vermoeidheid van de afgelopen vier weken er uit knalt. Vanmorgen wekker afgezet en voor het eerst in vier weken uitslapen. Als ik er om 10.00 toch uit kruip is Valerio bezig met inpakken. Ik stel het ontbijt nog even uit om hem uit te zwaaien. Maar zo vlot gaat dat niet. Hij wil eerst weten waar hij naar toe gaat en waar hij kan slapen. Maar zijn laptop doet het niet. Dan is de verbinding slecht. Op de telefoon wil het ook niet. Het is na twaalven als ik hem uitzwaai. Dan ga ik maar brunchen. Bloggen en de boel een beetje opruimen. Ik wil toch nog wat doen. Er gaat een kabelbaantje een eindje omhoog en ik heb gehoord dat het uitzicht daar mooi is. Ik ga proberen of ik zonder de hulp van die kabelbaan met de fiets boven kan komen. Maar als ik het paadje zie waar ik dan langs zou moeten gaan besef ik dat dat niet gaat lukken. Dan maar met de kabelbaan. Over het uitzicht is niets te veel gezegd. Ik tref het enorm met het weer. Mag ook wel een keer. Paar kleine wolken, maar koude wind. Mooie plaatjes schieten. Terug naar de camping. Eten maken. Na het eten proberen of ik bij kan komen met de blog. Maar een stel uit Didam in de achterhoek heeft Hengelo op mijn HIJC jackje zien staan. En voor ik het weet zit ik bij ze in de camper achter een biertje. Daarna douchen en slapen.

Dag 31

Het wordt tijd dat ik twee afleveringen achter elkaar schrijf, dan ben ik weer bij. Schrijven over een dag die voor mijn gevoel al weer zo ver achter me ligt valt niet mee. Ik doe hier zo veel indrukken op. Goed, over gisteren dus. Ik sta op in het ABC hotel. Er is nu wel een jonge man die de boel runt. Ik kan er ontbijten, waar ik op de inmiddels bekende wijze misbruik van maak. schransen. Dan de boel op de fiets. Onderweg naar de camping ga ik langs Tromsø Outdoor waar ze een fietsdoos voor me zouden hebben. Magne zelf is er niet, maar de dame die nu in dr winkel is verzekert me dat er genoeg dozen zijn. Op naar de camping. Ik moet over de grote brug over de fjord. Daar is aan beide kanten een erg smal voet en fietspad, door een hekwerk gescheiden van de rijbaan. Maar aan een kant zijn er werkzaamheden. Dus alle fietsers en voetgangers moeten in twee richtingen gebruik maken van een smalle strook. Vanaf het midden van de brug heb je een prachtig uitzicht over fjord, haven en Tromsø. Dus staan de toeristen daar allemaal plaatjes te schieten. Het oversteken van de brug met een volbepakte fiets is zo een tijd en geduld vergende klus. Op de camping inchecken. Zeker niet de mooiste camping die ik heb gezien. Maar ik vind een leuk plekje aan het riviertje. Tentje opzetten. Was doen. Lunchen. Dan de route naar de luchthaven verkennen. Dat valt niet mee! Autoverkeer van hier gaat door twee tunnels, de ene onder de fjord door, de ander door de heuvel waar Tromsø op gebouwd is. Door beide tunnels mag je niet fietsen. Dus moet ik weer over die brug. En dan niet door, maar over de heuvel. En dan snap ik waarom die tunnel gebouwd is. Het is hier steil.... Op de luchthaven  is het enorm druk. Erg lange rijen. En overal mensen. Help, hoe ga ik dat doen met mijn fietsdoos! Ik vind toch een plekje waar ik denk dat ik hem zonder gevaar een paar uur kan verstoppen. Hoe ik de doos vanuit het centrum naar de luchthaven ga vervoeren weet ik nog niet. Terug naar de camping. Een eindje verderop heeft een Italiaan zijn tentje neer gezet. En vlakbij een Duitse motorrijder. Beiden komen voor een praatje langs als ik op mijn brandertje in de motregen sta te koken. Met name de Italiaan is een aardige vent. Valerio heet hij. Woont in Rome. Maakt een flinke rondreis door Europa, heeft er al 7000 km. op zitten. Eten en esspresso maken. Verbaasde blikken van de Duitser met in z'n handen een plastic bekertje oploskoffie als ik mijn esspresso machientje van €3.99 op mijn brandertje plaats en twee minuten later esspresso inschenk. Dan Whatsappen met Mirjam. Op tijd ga ik op zoek naar mijn tandenborstel. Dan spreek ik Valerio. Hij heeft gehoord dat de Noren vandaag de zonnewende vieren. Is benieuwd naar hoe ze dat doen, en wil nog even de stad in. Of ik zin heb om mee te gaan. Ik hoef niet heel lang te twijfelen. Hoewel flink moe lijkt het me leuk om nog even met deze verschrikkelijk aardige vent op stap te gaan. Tandenborstel weer weg en gauw omkleden. Ik spring bij hem in de auto, een fraaie alfa cabrio. Maar in het centrum is weinig feest. Dus lopen we een pub binnen waar Valerio mij op een biertje trakteert. Hij rekent 160 nok af, omgerekend ongeveer €20,- voor 2 glaasjes bier... We hebben een gezellig gesprek en stappen tegen enen de pub weer uit. Het is klaarlichte dag. Toch wel gek. Op de camping tandenpoetsen en de slaapzak in.

Dag 30

Ja, wat zal ik doen, de blog stoppen? Ik denk dat het vervolg niet meer zo spannend wordt. Mijn doel is bereikt. Voor mezelf ga ik nog even door. Dan heb ik straks mijn naslagwerkje compleet.Ik zit nog te denken over een na woordje. Voor de lezers die het niet meer interessant vinden; je kunt hier stoppen.

Nu ik dit schrijf is het al een dag later, ik schrijf dus over gisteren. Ik moest erg vroeg op, had de avond van te voren alles zo ver mogelijk klaar gemaakt. Gevolg: erg laat, tegen twaalven, in bed. En dan is het wekkertje om 4.00 wel erg vroeg... Ontbijten, fiets bepakken en samen met Xi op naar de boot. Horst en Elfrida komen achter ons aan. Zij zijn de fietsers die mij op de jeugdherberg wezen. Een ontzettend leuk stel! Bij de boot zien we Dieter weer. Om 5.30 varen we bij de kade weg op de beroemde Hurtigruten. En niet veel later zitten we met vijf noordkaapfieters om een tafel. Erg gaaf, je hebt zo samen toch wel iets. Aan dek is het erg fris, toch maak ik af en toe een ommetje. Al is het alleen maar om even een beetje weer wakker te worden. Het is een flink schip waar ik af en toe een beetje verdwaal. De fietsers verspreiden zich, soms zit ik alleen, soms met een van de anderen, en soms met wat willekeurige medepassagiers. Zo hoor ik van een echtpaar dat ze de complete Hurtigruten cruise zouden maken. Ze gaan echter in Tromsø van boord omdat haar moeder gisteren plotseling is overleden. Ik denk dat ze in deze situatie liever met rust willen worden gelaten, maar ze spreken dit tegen. Ze hebben graag wat aanspraak om even ergens anders mee bezig te zijn. Het meest ben ik toch met Xi. Ik zit nu toch te denken wat ik straks in Tromsø ga doen als ik er om middernacht aan wal wordt gezet. Alles is natuurlijk dicht dan. Ik had me voorgesteld om dan naar de camping te fietsen, mijn tent op te zetten en te gaan slapen. De volgende morgen dan aanmelden. Maar ik ben nu al zo moe... En op de camping zit het toilet en de douche natuurlijk dicht en dan heb ik geen code. Ik besluit aan de reisleider aan boord te vragen of hij een overnachtingsmogelijkheid weet. Hij vraagt of ik een creditcard heb. Die heb ik. Dan kruipt hij achter de computer en stelt me een paar hotels voor. Ik kies de goedkoopste en die boekt hij voor me. Wat een service! Ik vertel dat Mirjam op whatsapp via de slecht werkende wifi aan boord. Mirjam vind het beter dat ik even bel om te vertellen dat ik erg laat aankom. Dat doe ik, en ik hoor dat ik dan de sleutel moet ophalen in een ander hotel, een paar straten verderop. We doen een heel aantal plaatsjes aan en liggen twee uur stil in Hammerfest. Daar kun je van boord, wat ik ook doe. Het stadje is uitgestorven, alles is dicht en het is koud. Ik wandel naar een uitzichtspunt voor een plaatje en ga weer aan boord. We varen verder. De vermoeidheid slaat toe. We nemen afscheid van Horst en Elfrida, die een haven eerder dan Tromsø van boord gaan. Dan komt Tromsø in zicht. Ik neem afscheid van Dieter. Xi gaat met me mee naar beneden en dat is maar goed ook. Er staan heel wat fietsen tegen elkaar gepakt, de onzen staan achteraan. Met hulp van Xi graaf ik mijn fiets op. Zwaaiend fiets ik weg. Moeiteloos vind ik met hulp van de garmin het eerste hotel. Ik had onderweg op de boot de beide hotels al opgezocht en vastgelegd. Achter de bali zit de nachtportier, een student denk ik. Hij pakt een kaart om uit te tekenen hoe ik bij de tweede kom. Ik zeg dat dat niet nodig heb, ik gebruik mijn gps. Zijn antwoord: "i can not write on your gps". Humor diep in de nacht. Hij waarschuwt me nog om als ik ga douchen de kamersleutel mee te nemen voor ik de deur achter me dichttrek. Hij maakt geregeld mee dat "late arivals" in hun onderbroekje over straat aan komen rennen omdat ze de kamer niet meer in kunnen. Dan op naar mijn hotel. Paar korte maar zeer steile klimmetjes. Hotel is eenvoudig maar ok. Ik spring nog gauw onder de douche en kruip in bed. Weer een etappe achter de rug, nu eens een die me dichter bij huis brengt. Voelt goed!

Dag 29

Gisteravond nog gezellig gebabbelt met Si, die Xi blijkt te heten. Dus gebruik ik vanaf nu z'n echte naam maar. Hij heeft in Duitsland gestudeerd en gewerkt en gaat binnenkort terug naar Peking waar z'n vriendin en ouders wonen. Maar eerst nog drie maanden door europa fietsen. Zijn plannen voor de komende dagen komen aardig overeen met de mijne. We besluiten om samen de laatste etappe naar de Noordkaap te slechten. We lopen naar de receptie om te kijken of we onze kamers een nacht langer kunnen aanhouden. Dan kunnen we zonder die berg bagage naar de kaap. Dat kan gelukkig. Vanmorgen loopt de wekker af. Iets later dan normaal, want het ontbijt is pas om 8.00. Na het ontbijt rustig richting de fiets. Natuurlijk waait het stevig uit het noorden en regent het. Vandaag kan het me niks meer schelen, op de terugweg krijgen we de wind eindelijk mee. Rustig beginnen we ons laatste gevecht tegen de wind. De weg kronkelt nogal en er zij  flinke hoogteverschillen. Blij dat de bagage in de jeugdherberg staat! Soms vliegen we, soms is het weer eindeloos stapvoets worstelen. Het eerste stuk fietsen we langs de zee. Prachtig! Dan het ruige, bergachtige binnenland in. Ook schitterend! Maar mijn handen beginnen in de doorweekte handschoenen te bevriezen. Xi heeft zij  handschoenen niet aan. In plaats daar van heeft hij plastic zakjes om zij  handen gedaan. Dat is beter zegt hij. Ik houdt het toch maar bij mijn handschoenen, ook Xi heeft last van koude handen. We komen aan bij de Noordkaap. Ik zou me euforisch moeten voelen, maar ik denk maar één ding: Naar binnen, handen warmen! En dan een lekkere bak koffie! Ik wil Xi trakteren voor mijn verjaardag, maar Xi wil mij trakteren. Dat doen we dus maar, ik draai het later wel een keer om. Vanmorgen heb ik per sms al wat felicitaties ontvangen. Hier is gratis een werkende wifi. En die wordt aardig belast met wat er nu allemaal binnen komt. Whatsapp, twitter, faceboek, mail. Geweldig dat ik zo goed wordt bedacht! Ik ben er werkelijk meer dan een half uur druk mee om alles te lezen en kort te antwoorden. En nu ben ik nog bang dat ik iemand ben vergeten te antwoorden. Dan gaan we de boel maar eens bekijken. Mooi om alles hier binnen te zien, met name de film is erg mooi. De noordkaap in de zon, prachtig uitzicht! Toen we aankwamen konden we de zee net zien. We hoopten dat het wat ging opklaren. Mis. Oftewel mis met een t. Mist. Buiten niets meer te zien. We maken wat plaatjes met fiets en bol. Dan terug. Inderdaad grootste deel de wind mee. Is eens wat anders. Paar mooie afdalingen met tussendoor nog wat klimmetjes. In Honningsvåg op zoek naar de aanlegplaats van de Hurtigruten. We moeten morgen om 5.30 aan boord, veel tijd om te zoeken is er dan niet. We lopen Dieter tegen het lijf die het zelfde idee heeft. Samen duiken we een cafe in en het lukt me nu wel om te trakteren op koffie met kuchen. Xi protesteert maar ik overtuig hem dat ik op mijn verjaardag wil trakteren. De serveerster pikt dat op en ik krijg mijn gebakje gratis. Dan langs de super en terug naar de jeugdherberg. Douchen en eten maken. Bloggen en dan alles klaarzetten dat ik morgen vlot weg kan. Langzamerhand het besef dat het zo'n beetje klaar is. Doel bereikt. Wat heb ik onderweg veel getwijfeld! En toch ook wel bijzonder dat ik uiteindelijk precies op m'n vijftigste verjaardag hier aankwam. Het had ook geen dag sneller gekund. Morgen begint de terugreis. Ook wel spannend, maar anders. Wat wil ik weer graag thuis bij Mirjam, Laura en Ruben zijn! Alle fa.ilie en vrienden weer spreken! Welterusten allemaal.

Dag 28

Ik sta mooi op tijd op. Dan volgt het bekende verhaal. Dieter is ook al bezig. Maar ik ben eerder weg. Het regent. En aan de lucht te zien houdt dat nog wel even aan. Al gauw fiets ik Si achterop. Hij had een hut op de zelfde camping als Dieter en ik. Maar ik heb hem niet gezien. Jammer want ik mag hem wel. Ik probeer hem mee te krijgen, maar het lukt niet. De wind hebben we weer pal tegen. Hoe lang is dit al zo? Volgens mij al een week. De ene dag waait het harder dan de andere, maar continu de wind tegen. Ik ben het goed zat. Want er is hier geen beschutting, de wind heeft vrij spel. Ik fiets hier langs de kust. Wel mooi, maar met de regen heb ik geen zin om te stoppen en m'n telefoon te pakken voor een plaatje. Vaak stapvoets rijden op het binnenblad. Het middenblad is alleen voor de afdalingen. Buitenblad kan er wel af. Dit is ongelooflijk vermoeiend. Als ik wat sta te eten komt Dieter er aan. Hij eet ook wat en we gaan samen verder. Maar dat duurt niet lang. Als ik op kop rijdt voel ik hem tegen mijn achterspatbord rijden. Als hij op kop rijdt slingert hij, schakelt continu, versnelt en vertraagt; geen doen. Ik laat hem lekker verder fietsen. En zo mist hij de vis- of zeearend. Wat een joekel van een beest! Als ik m'n telefoon in handen heb is 'ie al weer ver en hoog, fotograferen heeft zo geen zin. Even later staat er langs de kant een camper met nederlands kenteken. Raampje gaat open. Kopje koffie? Wordt er geroepen. Nou, als ik ergens aan toe ben! Al gauw zit ik in de camper te slurpen. Wat zo'n NL sticker bewerkstelligt! Het is een aardig stel uit Goeree Overvlakee. Sorry, hun namen ben ik kwijt.. Ze hebben Dieter zojuist bijna doodgereden, die kwam tijdens het passeren ineens helemaal de weg op. Gezellig gebabbelt. Als ik de tweede bak weg heb komt Si voorbij. Ik bedank ze hartelijk en zet de achtervolging in. Ik probeer Si zover te krijgen dat 'ie achter me mee komt maar het lukt niet. Zelf heb ik het ook erg zwaar. Het hoofddoel van deze tocht, lekker fietsen, is ver te zoeken. Dan het einddoel maar: de noordkaap. Maar zelfs vandaag, nu ik zo dichtbij kom, is opgeven niet ver weg. Wat een ongelooflijke rotwind! De neerslag neem ik voor lief, maar het schiet zo echt niet op. De noordkaaptunnel. Alle extra verlichting aan. Veiligheidshesje zit onder in een tas, moet daar dan maar blijven. Mijn regenjasje is ook fel geel. Ik rijdt naar binnen. Wat een afdaling! Eindelijk op het buitenblad. En lang! Geen wonder, hij gaat tot dik 200m. onder zeeniveau. Last van de oren. En, waar ik al bang voor was, er komt een forse klim. Dan weer de regen in. Na  nog een tunnel ligt rechts Honningsvåg. Ik moet links naar de camping. Maar ik zie voor in Honningsvåg een supermarkt. Vanmorgen waarschuwde iemand mij dat 21 juni hier een feestdag is, midzomernacht of zo. Misschien zijn dan de winkels dicht. Ik kan nog wat gebruiken en zet eerst koers naar de super. Dat is mijn geluk. Ik spreek daar een duits stel, fietsers, die weten te vertellen dat de camping overvol zit. Hoef ik niet te proberen. Zij zitten in de jeugdherberg. Ik vraag ze of daar nog plek is. Ze kijken moeilijk maar weten het niet. Dus fiets ik achter ze aan naar de jeugdherberg. Daar kijkt de receptie dame ook moeilijk, maar ze heeft een kamer voor me! Beetje inrichten, boel verkennen. Wie komt er aanlopen? Si! heeft de kamer naast me. Douchen, eten, bloggen. Wifi doet het niet, weet niet wanneer jullie het kunnen zien. Mijn Zweedse telefoonkaart wordt door de Noorse providers geweigerd, dus internet heb ik niet meer. Ik ga op zoek naar Si voor een babbeltje. Nog even wat cijfers: totaal 3140 km. gefietst. Vandaag 99.95 km. In 7,5 uur. Gemiddeld 13,3 km/h.... En daar heb ik knetterhard voor geploetert.