Dag 30

Ja, wat zal ik doen, de blog stoppen? Ik denk dat het vervolg niet meer zo spannend wordt. Mijn doel is bereikt. Voor mezelf ga ik nog even door. Dan heb ik straks mijn naslagwerkje compleet.Ik zit nog te denken over een na woordje. Voor de lezers die het niet meer interessant vinden; je kunt hier stoppen.

Nu ik dit schrijf is het al een dag later, ik schrijf dus over gisteren. Ik moest erg vroeg op, had de avond van te voren alles zo ver mogelijk klaar gemaakt. Gevolg: erg laat, tegen twaalven, in bed. En dan is het wekkertje om 4.00 wel erg vroeg... Ontbijten, fiets bepakken en samen met Xi op naar de boot. Horst en Elfrida komen achter ons aan. Zij zijn de fietsers die mij op de jeugdherberg wezen. Een ontzettend leuk stel! Bij de boot zien we Dieter weer. Om 5.30 varen we bij de kade weg op de beroemde Hurtigruten. En niet veel later zitten we met vijf noordkaapfieters om een tafel. Erg gaaf, je hebt zo samen toch wel iets. Aan dek is het erg fris, toch maak ik af en toe een ommetje. Al is het alleen maar om even een beetje weer wakker te worden. Het is een flink schip waar ik af en toe een beetje verdwaal. De fietsers verspreiden zich, soms zit ik alleen, soms met een van de anderen, en soms met wat willekeurige medepassagiers. Zo hoor ik van een echtpaar dat ze de complete Hurtigruten cruise zouden maken. Ze gaan echter in Tromsø van boord omdat haar moeder gisteren plotseling is overleden. Ik denk dat ze in deze situatie liever met rust willen worden gelaten, maar ze spreken dit tegen. Ze hebben graag wat aanspraak om even ergens anders mee bezig te zijn. Het meest ben ik toch met Xi. Ik zit nu toch te denken wat ik straks in Tromsø ga doen als ik er om middernacht aan wal wordt gezet. Alles is natuurlijk dicht dan. Ik had me voorgesteld om dan naar de camping te fietsen, mijn tent op te zetten en te gaan slapen. De volgende morgen dan aanmelden. Maar ik ben nu al zo moe... En op de camping zit het toilet en de douche natuurlijk dicht en dan heb ik geen code. Ik besluit aan de reisleider aan boord te vragen of hij een overnachtingsmogelijkheid weet. Hij vraagt of ik een creditcard heb. Die heb ik. Dan kruipt hij achter de computer en stelt me een paar hotels voor. Ik kies de goedkoopste en die boekt hij voor me. Wat een service! Ik vertel dat Mirjam op whatsapp via de slecht werkende wifi aan boord. Mirjam vind het beter dat ik even bel om te vertellen dat ik erg laat aankom. Dat doe ik, en ik hoor dat ik dan de sleutel moet ophalen in een ander hotel, een paar straten verderop. We doen een heel aantal plaatsjes aan en liggen twee uur stil in Hammerfest. Daar kun je van boord, wat ik ook doe. Het stadje is uitgestorven, alles is dicht en het is koud. Ik wandel naar een uitzichtspunt voor een plaatje en ga weer aan boord. We varen verder. De vermoeidheid slaat toe. We nemen afscheid van Horst en Elfrida, die een haven eerder dan Tromsø van boord gaan. Dan komt Tromsø in zicht. Ik neem afscheid van Dieter. Xi gaat met me mee naar beneden en dat is maar goed ook. Er staan heel wat fietsen tegen elkaar gepakt, de onzen staan achteraan. Met hulp van Xi graaf ik mijn fiets op. Zwaaiend fiets ik weg. Moeiteloos vind ik met hulp van de garmin het eerste hotel. Ik had onderweg op de boot de beide hotels al opgezocht en vastgelegd. Achter de bali zit de nachtportier, een student denk ik. Hij pakt een kaart om uit te tekenen hoe ik bij de tweede kom. Ik zeg dat dat niet nodig heb, ik gebruik mijn gps. Zijn antwoord: "i can not write on your gps". Humor diep in de nacht. Hij waarschuwt me nog om als ik ga douchen de kamersleutel mee te nemen voor ik de deur achter me dichttrek. Hij maakt geregeld mee dat "late arivals" in hun onderbroekje over straat aan komen rennen omdat ze de kamer niet meer in kunnen. Dan op naar mijn hotel. Paar korte maar zeer steile klimmetjes. Hotel is eenvoudig maar ok. Ik spring nog gauw onder de douche en kruip in bed. Weer een etappe achter de rug, nu eens een die me dichter bij huis brengt. Voelt goed!