Dag 17

Maar om weer te beginnen met het staartje van dag 16. Ik wordt door de tipi jongelui uitgenodigd om een biertje mee te drinken. Waarom niet, het is altijd beter te weten wie je buren zijn. Ze zijn zeer vriendelijk, hoewel een van de heren al nauwelijks aanspreekbaar is. Hij opent met ieder willekeurig voorwerp en grote behendigheid bierflessen en de kroonkurken vliegen tientallen meters weg. Het kan hem allemaal niets schelen. Het zijn noren die een lang weekend hebben. Ze komen dan naar Zweden om zich vol te laten lopen, alcohol is hier veel goedkoper. Ze hebben ook nog drank bij zich wat ze zelf hebben gestookt. Moonshine noemen ze het. Of ik het wil proberen. Ik houdt mijn neus boven de fles en val al bijna achterover, nee dank u. Het gesprek is wel leuk, de dames zijn of lijken nuchter. Ze vragen over mijn fietstocht, waar ik ben geweest. Ik spreek de plaatsnamen zo beroerd uit dat de kaart er aan te pas moet komen. Dan proberen ze mij te leren hoe ik het moet uitspreken. Ik vraag ze in hoever zweeds verschilt van noors, voor mij klinkt het het zelfde. Zij verstaan de zweden wel, omgekeerd niet zeggen ze. Dan staat een van de heren op, loopt een paar meter weg en staat voorovergebogen de meest verschrikkelijke geluiden, en waarschijnlijk meer, te produceren. De anderen reageren er totaal niet op, vinden dit schijnbaar de gewoonste zaak van de wereld. Ik vraag: "does he speak liquid swedish or liquid norsk now?" maar ze verstaan, begrijpen of waarderen het grapje niet. Even later kondigen ze aan dat ze naar het centrum gaan, sushi eten en vertier zoeken. Ik vind dat ok. Wel ben ik bang dat ze met de auto gaan. Die staat tussen hun tipi en mijn tent geparkeerd. Als ze met een zatte kop terug komen en een meter te veel naar rechts sturen ben ik er geweest. Ik neem mij voor om in elk geval mijn fiets er voor te zetten. Maar ze gaan lopen. Even later lig ik in m'n tent. Uren later hoor ik ze terug komen. De auto wordt om onduidelijke reden een paar keer gestart en weer afgezet. Dan slaap ik weer verder. vanmorgen normale tijd opgestaan. Het is fris maar droog. Ik fiets weg en de benen voelen gelukkig beter dan gisteren. Onderweg weinig beleefd. Zweden is en blijft prachtig, maar je kunt geen plaatjes blijven schieten van bossen meren en heuvels. Ik zit te bedenken dat het al een paar dagen geleden is dat ik de laatste kamperende fietser heb gezien, komt er een uit tegengestelde richting aan. Het is een tsjech. Hij heeft een aanhangertje achter z'n fiets. Hij is van Tsjechië via de baltische staten door Finland om de Botnische golf heen gefietst. Gigantisch veel kilometers, maar al acht weken onderweg. Wil nu via Zweden en Denemarken weer naar huis. We praten maar heel even, moeten allebei de andere kant op. Redelijk op tijd kom ik op de camping aan. Ze willen me aan de andere kant van de weg hebben, aan het meer. Het is een prachtig plekje, dus dat doe ik maar. Als ik m'n tentje heb ingericht en heb gedoucht wil ik naar de keuken om m'n eten te gaan maken. Er komt een vrouw aanrijden die bezorgd naar m'n tentje en mij kijkt. Ze hebben hier een party vanavond. Nee he, heb ik weer. Ze snapt dat ik weinig zin heb om alles weer af te breken. Ik kan blijven staan, als ik zin heb mag ik meedoen. Het gaat om de laatste schooldag van de lagere school hier. Ze zijn uiterlijk 20.30 klaar, dan is alles weer rustig. Ok zeg ik, en ik ga naar de overkant van de straat m'n potje koken. Na eten en afwas keer ik terug. Ik loop langs de receptie om ze te vragen waarom ik perse naar de overkant moest als daar een feestje wordt gehouden. Ze zeggen nergens van te weten, maar daar laten ze het ook bij. Mooie boel. Het feestje is in volle gang. Ik verwijder de scheerlijnen van m'n tent om struikelen en beschadiging te voorkomen en probeer tussendoor de blog bij te werken. Dat gaat niet snel, zeker niet als de vaders besluiten om met het kroost pal voor mijn tent te gaan voetballen. Ik had met de dame afgesproken dat ze dat dan verderop zouden doen. Maar zij is niet meer te vinden. Dus sta ik maar als ballenvanger voor mijn tent. De vaders kijken naar mij met een blik van "wat doet die snoeshaan met z'n tentje op ons feestje". Ik laat het maar zo en ben blij als het voetballen stopt en het feestje uitdooft. Gauw in mijn tentje blog afmaken, er staat een fris windje. Tandjes poetsen, slapen. Voorlopig geen feestjes meer hoop ik.