Verslag dag 1

Zo, het is nu 19.00 en ik heb eindelijk alles zover op de rij dat ik een berichtje kan typen. Niet dat er haast bij is, ik heb hier geen internet, dus het zal pas later op de blog verschijnen. Wat een uitzwaaicomite nog vanmorgen! Heel erg leuk! Ik had geen mensen uitgenodigd, vond het een beetje raar om dan zelf weg te gaan maar gaaf dat er toch mensen waren! Toch een traantje weggepinkt toen Mirjam, die een stukje mee was gefietst weer terug ging. In Oldenzaal zag ik dat er werd gewerkt bij Steggink Hydroliek Service. Even aangegaan, de baas daar was geïnteresseerd in mijn fietstocht. Er was ook iemand aan het werk die ik er eerder heb ontmoet, hij heeft een huis in Zweden. Daar heb ik het adres en telefoon nummer van gekregen met de spontane toezegging dat ik mocht bellen als ik problemen  had, hij zou dan kijken wat hij kon doen. Ik hoop het natuurlijk niet nodig te hebben, maar wel super van hem! Toen door gefietst naar Denekamp. Bij Wortelboer Mannenmode nog even handen geschud, en weer door. In Nordhorn ging het al bijna mis. Voor mij fietste een echtpaar. We kwamen bij de eerste rotonde. Er was geen ander verkeer te zien, toch sprong de vrouw onverwacht van de fiets om zich daarvan te overtuigen. De man, die achter haar fietste kon nog net op tijd stoppen (onder luid gescheld), maar blokkeerde daarbij het fietspad compleet. Ik had grote moeite om mijn zwaar bepakte fiets ook op tijd tot stilstand te brengen en daarbij op de been te blijven. Dolblij met Magura, en dat ik toch mijn systeempedalen niet op de fiets had gezet! Bij de volgende stop heb ik de helm maar opgezet, en daar blijft 'ie ook als ik fiets! Toen verder over een zeer afwisselende route. Het ene moment fiets ik op een fietspad langs een grote weg, het volgende moment weer over een rustig weggetje tussen weilanden en bossen door. Het is hier in Duitsland in de plaatsjes niet altijd even duidelijk waar ze je als fietser willen hebben, op de stoep of op de weg. Maar rustig fietsend gaat het wel goed. Ik stop even vlakbij een grote boerderij voor een broodje. Er komt een oude baas achter een rollator op me af, verlegen om een praatje, en dat gaat heel goed, hij in het platduuts en ik in mijn beste (zeg maar minst slechte) twents. Ik bedenk dat het wel fijn is om met een volle telefoonbatterij aan te komen, dus besluit ik hem aan te sluiten zodat mijn naafdynamo hem al fietsend bij laad. Dat lukt in eerste instantie, maar als ik later kijk blijkt het laadledje niet meer te branden. Even gestopt om de boel te controleren, hoor ik ineens op de grote weg naast me een auto toeterend hard remmen. Wat blijkt, een jonge hond van de boerderij aan de overkant van de weg besloot die vreemde snuiter met z'n fiets aan een nadere inspectie te onderwerpen, en moet dat bijna met z'n dood bekopen. Als ik de honderd kilometer nader begin ik toch mijn benen en achterwerk te voelen.  En wat mij nog meer verontrust, ik zie geen winkel meer die nog open is... Moet ik dan de eerste dag al een reserve maaltijd gebruiken? Of zou er op de camping een shop zijn? Friet zou misschien ook nog kunnen. Ineens zie ik in een plaatsje een winkeldeur open staan. Ik keer gauw om. Het  blijkt een Russisch specialiteiten winkeltje te zijn. Ze verkoopt er van alles, ook levensmiddelen, maar het zegt me niks wat het allemaal is. Maar even gevraagd om iets wat eenvoudig te bereiden is, en dat heeft ze. Me uit laten leggen hoe ik het klaar moet maken en verder maar weer. Ik heb er net van gegeten, en weet nog niet wat het is. Het is een beetje ravioli achtig, maar smaakt heel anders, wel lekker. Het was 1 kilo, wat ik klaar moest maken in 4 liter water met zout... Helaas gaat de helft dus weg, hoewel ik flink honger had is dat me toch wat teveel. Aangekomen op de beoogde camping. Slonzige boel, allemaal afgedankte tour caravans staan op kleine plekjes hutjemutje op mekaar. En geen mens te vinden. Op een bordje had ik gezien dat er drie kilometer verderop nog een camping is. Dus daar maar heen. Hier is het veel beter. De terreinbaas, een oudere man wijst me een plekje voor het afgedankte kantoor, een oude caravan. Dat kost me 7,50 en ik heb een bank en een tafeltje. Ik mag ook naar het trekkersveldje achteraan, daar heb ik niks en kost het 11,00. De keus is gauw gemaakt. De baas verteld nog dat er twee weken geleden ook twee Nederlanders waren, die waren "ganz ferruckt" die gingen per fiets naar de noordkaap! Ik heb m'n mond maar gehouden... Het regende toen zo hard dat 'ie ze maar in de oude caravan heeft laten slapen waarvoor ik nu op het bankje in het zonnetje zit. Het is een beetje raar weer, soms ineens een paar harde spetters, en drie tellen later weer droog. M'n was droogt nog niet super. Al met al een voorspoedige dag gehad. Men zegt dat op een tocht als deze dag één een eitje is vergeleken met dag twee. Ik hoop dat het bij mij andersom werkt....