Dag 7

Vannacht eens erg goed geslapen! Gewekt door de wekker. De boel opbreken, tentje weer zeiknat in de hoes. Het lukt net niet om voor 8.00 op de fiets te zitten, maar niet veel later ben ik op pad. Onderweg rekenend denk ik rond 1400 bij de boot in Frederikshavn te kunnen zijn. Als dat lukt loop ik weer iets in. Als ik daar maar niet te lang hoef te wachten... Fietsend ontdek ik iets prettigs. De doorstaande oostenwind is weg. In de plaats daar van waait het nauwelijks uit verschillende richtingen. Wel is het iets bewolkter. Het landschap blijft mooi, en tot Fredrikshavn heuvelachtig. 7 km voor Fredrikshavn is plotseling de zee te zien. Het uitzicht doet bijna Grieks aan. Een vriendelijke heer helpt mij bij het maken van een plaatje. Verder maar weer. Als ik bij de terminal van Stenaline aankom is er nov een tolpoortje open. Ik meld mij met de mededeling dat ik naar Gotenburg wil. Wanneer? Vraagt de vrouw achter hdt loket. As soon as possible is mijn antwoord. Zij grijpt een portofoon en uit haar Deens maak ik op dat iemand nog even moet wachten. Erg gehaast maakt ze een biljet en betaal ik. Ze maand mij zo snel mogelijk naar de boot te racen. Dar doe ik, wat blijkt: een joekel van een schip met 200 vrachtwagens, 700 auto's en een paar duizend mensen aan boord heeft even gewacht omdat  Woutertje met fietske uit Nederland nog mee wil. De fiets tussen de trucks geparkeerd en naar boven. Lekker rust, totdat ik met de wifi aan de slag ga. Wel gezellig, zo contact met thuis. Er zijn veel mensen die steekwagens vol alcoholica meeslepen. De tocht duurt langer dan ik dacht. Om pak 'm beet 18.00 sta ik met de fiets in Gotenburg. Honger! In een Kebab tentje neem ik een enorm bord kipsalade. Smaakt goed! Bij een tankstation koop ik zweeds beltegoed. Dan naar de camping. Er is er een een km of 20 van hier. Ik kom er aan, de camping is wat primitief en hoort bij een soort jeugdherberg. Tentje opgezet, vlak bij een andere tent waar fietsen met bepakking bij staan. Gedoucht. Als ik weer naar de tent loop komt mijn buurman  vragen of ik een beker heb. Die heb ik. Of ik samen met hen een glas wijn wil drinken aan het water. Waarom niet? Hans  und Ilona zijn gezellige mensen uit Rostok, Duitsland. Het wordt vanzelf iets later dan ik wil, maakt niet uit. Als ik toch in mijn slaapzak ben beland blijf ik nog erg lang wakker. Er is hier veel rumoer. Dronken jongelui staan op de straat nauwelijks 100 m van mijn tent te schreeuwen en auto's rijden af en aan. Tot 2 uur 's nachts en misschien later, maar dat merk ik niet meer.